Bezgin Kedinin Gezgin Sahipleri: Grand Canyon

Yavaş yavaş sonuna yaklaştığımız yolculuğumuzun en önemli duraklarından birini daha ziyaret ettik bugün: Grand Canyon Ulusal Parkı'nı. İhtişamı, insana coşku, huzur, korku, özgürlük duygularını aynı anda yaşatan bir doğa harikası. Dünyadan sıyrılıp doğayla ve kendinle başbaşa kalabileceğin, kendini görebileceğin bir yer. Derinliği ürperten, renkleri büyüleyen, insanı yerkürede bir zerre gibi hissettiren, doğanın baş yapıtı. İngiliz yazar J. B. Priestley'nin dediği gibi: "It is all Beethoven's nine symphonies in stone and magic light."

Sabah Flagstaff'ten yola çıktığımızda içimiz kıpır kıpırdı. Ölmeden görmek istediğimiz yerlerden biriydi Grand Canyon. Ve şimdi buradaydık işte.

Milyonlarca yıl önce Colorado Nehri'nin aşındırmasıyla meydana gelmiş olan, 446 km uzunluğunda, 6.5 ilâ 30 km genişliğinde ve -her bin yılda 30 santim artmakla birlikte- 1.5 km derinliğindeki bu kanyonda yaşları 200 milyon ilâ 2 milyar yıl olan yaklaşık 40 farklı tortul kaya katmanı var. Kanyona o eşsiz güzellikteki renklerini veren de bu katmanlar. Grand Canyon aynı zamanda binlerce yıl boyunca eski Pueblo halklarına ev sahipliği yapmış. Havasupai, Hualapai, Hopi ve Navajolar halen kanyon bölgesinde yaşayan Yerli kabileleri.

Kanyonu keşfeden ilk beyaz kayıp altın şehir Cibola'yı aramak için 1540'ta Amerika'ya gelen İspanyol Francisco Vázquez de Coronado olmuş. Ardından yıllar içinde çeşitli misyonerler ziyaret etmiş. Bölgeye ilk keşif gezisini 1869'da John Wesley Powell yapmış. Ondan sonrası zaten altın ve değerli madenleri aramak için Amerika'nın altının üstüne getirildiği yıllar. Tabi turist akını da başlamış bölgeye. Başkan Theodore Roosevelt'in Niagara Şelalesi'nin giderek ticarileşen içler acısı halini görüp burası da öyle olmasın diye 1906'da çıkardığı 'Antiquities Act' [tarihi ve doğal mirası koruma kanunu] sayesinde koruma altına alınan kanyon önce 1908'te Ulusal Anıt, sonra da 1919'da Ulusal Park olarak tescil edilmiş.

Kanyondaki tortul kayaç örneklerinin kronolojik olarak sergilendiği patikada Grand Canyon Village'a doğru ilerlerken kimi zaman adrenalin tutkumuza yenilip kayaların tepesine çıktık, kimi zaman da muazzamlığı karşısında nefesimizi tutup kanyonu seyrettik.

Trail of Time

Canyon Village'a geldiğimizde 1905 yılında yapılmış olan Hopi Evi'nin önünde Navajo Yerlileri'nin gösterisine rastladık. Çocuk, genç ve yaşlılardan oluşan bir grup Navajo yerel müzikleri eşliğinde folklorik danslarını yapıyordu. Oldukça zor figürler içeren bazı danslarda küçük olanlar zorlansa da kendilerini kültürel mirası gelecek kuşaklara aktarmaya adamış büyükler onlara yol gösteriyordu sahnede. Tamamen bağışlarla ayakta durmaya çalışan bu ekibin gösterisini sonuna kadar izledikten sonra Bright Angel Trail'in başladığı yere geldik. 13 km uzunluğundaki bu patika Colorado Nehri'ne kadar iniyor. Yüz metre kadar gittikten sonra bir an bir çılgınlık edip hepsini insek mi düşündük ama geri çıkamaz da geceyi kanyonun ortasında geçirmek zorunda kalırız diye vazgeçtik. Üstelik park yetkilileri de bu patikanın günübirlik inilip çıkılmaması yönünde insanları uyarıyor deneyimsizlik, dehidrasyon ve yükseklik farkından doğabilecek sorunlar nedeniyle. Aslında en zevkli yöntem kanyon tabanına katırlarla inmekti ama onları da aylar öncesinden kiralamak gerekiyormuş.

Navajo Yerlileri

Bright Angel Trail

Bright Angel patikasından yukarı çıkıp park içindeki otobüslerle parkın batısındaki Powell, Hopi, Mohave ve Pima noktalarına gittik. Özellikle Hopi ve Pima'da kanyonun içinde dev bir yılan gibi kıvrılan Colorado Nehri çok güzel görünüyordu. Vakit gün batımına yaklaşınca otobüse atlayıp ziyaretçi merkezine döndük ve oradan arabamızla kanyonun doğusunda bulunan ve gün batımının en güzel seyredildiği yerlerden biri olan Moran noktasına geldik. Güneş ötelerde batarken, büründüğü kızıllıktan gözlerimiz kamaşmış bir halde hayallere dalıp kanyonun derinliğinde kaybolduk. Güneş tamamen batıp da renk cümbüşü sona erdiğinde artık gitme vaktiydi.