Charlie'nin Lezbiyenleri

Daha önce de yazdığım gibi evimize ilk geldiğimizde kapıda bizi yönetim şirketinden, tercihini hemcinslerinden yana kullandığı çok açık bir kadın karşılamıştı. Bize şirket sahibi David tarafindan imzalı, hoşgeldiniz mahiyetinde bir mektup ve yine aynı kişinin Lakeview'da işlettiği gece kulübüne 2 bira kuponu bırakıp gitmişti. Haliyle bu duruma macera dolu Amerika deyip geçmiştik. Fakat daha sonra bu işte bir bit yeniği var dedirten olaylar silsilesi başladı.

Evle ilgili karşılaştığımız ilk sorun klozetin bozuk sifonuydu. Meret susmuyordu. Boyuna su akıtıyordu. Şirketi aradığımızda telefondaki kadın (!) çekiçle veya ayakkabıyla vurun susar gibi primitif bir çözümle gelip de bir hafta boyunca bu sorunla cebelleştikten sonra tamir etmek için şirketten cep herkülü boyutlarında über-gay bir başka kadın geldi. 

Adı Marnie. Şirketin yönettiği bütün binaların bakım/onarım işlerinden sorumlu. Ne zaman evde tamir edilecek bir şey olsa üzerinde bol pantolonu ve kapşonlu sweatshirt'ü ile Marnie geliyor.

Bir de her ay evi ilaçlamaya gelen elemanları koordine eden emekli Rus güreşçi görünümlü bir ablamız var. İlaçlama yapılacak dairelere giriş-çıkışı kontrol edip evde bulunanlardan işlerini yaptıklarına dair imza alıyor. Sonra da Beetle'ına atlayıp gidiyor. 

Şirketi ne zaman telefonla arasak (gerek acil, gerek normal hat) hep bir kadın çıkıyor. David'le hiç muhatap olmadık. Sesini bile duymadık. Merak da ettik kendisini bir süre ama Cadılar Bayramı günü gece kulübünün civarında bulunurken gördüklerimiz karşısında bu merakımızdan vazgeçtik. David bizim için hiçbir zaman göremeyeceğimiz Charlie'miz olarak kalacak.